آلاچيق يك نوع بناي سبك و قابل انتقال است كه بيشتر درميان مردم كوچ نشين و دامدار رايج است. در ايران آلاچيق در ميان ايل سون ها (شاهسون‌ها )، در آذربايجان و همچنين در ميان تركمن ها در تركمن صحرا واقع در شمال غربي خراسان و شمال شرقي مازندران ديده مي شودو در هر ناحيه نام خاصي دارد. به عنوان مثال در تركمن صحرا آن‌را “اوي” مي نامند و در آذربايجان نامي ديگر دارد. كلمه”اوي” در زبان تركمني به معناي آلاچيق است. امروزه علاوه بر روستاها در شهرها نیز آلاچیق وجود دارد. در حقیقت آلاچیق دقیقا فضایی هست که شهر نشینان نیاز دارند تا برای مدت کوتاهی از زندگی شهری فاصله گرفته و فضای سنتی را ایجاد کنیم. و همچنین امروزه افراد علاقه مند هستند که در حیاط منازل و یا ویلا های خود آلاچیق داشته باشند تا پس از گذراندن یک روز، در پایان شب با خانواده خود در آن بنشینند و از هوای آزاد و بعضا گیاهانی که در حیاط وجود دارد لذت ببرند، این سازه در فواصل شهری در مکان هایی که جهت استراحت مسافران ایجاد شده است وجود دارد.
تاریخچه آلاچیق
اگر بخواهیم به تاریخچه ی آلاچیق بپردازیم باید بگوییم که آلاچیق از کشور های غربی توسعه پیدا کرده است به گونه ای که از این نوع از سازه ها در قرن 19 در کشور های غربی در باغ های اشخاص ثروتمند مورد استفاده قرار می گرفته و نکته ی جالبی که در طراحی این سازه ها رعایت می شده است گل کاری در پیرامون آنها بوده است . اما امروزه با استفاده ی بسیار زیاد از این نوع از سازه ها به ویژه در فضاهای سبز ، پارک ها ، باغ ها و باغچه ها در کشور ما می توان آلاچیق های چوبی را از فروشگاه های وسایل باغچه خریداری کرد و آنها را در فضای سبز مورد نظر نصب کرد . البته باید توجه داشته باشید که آلاچیق های چوبی موجود در فروشگاه های وسایل باغچه دارای انواع ایرانی و چینی هستند .
آیا سوالی دارید؟ 
